Τι σημαίνει το διαζύγιο για το παιδί μου 

Για διάφορους λόγους ένας γάμος μπορεί να μην διαρκέσει και οι σύζυγοι να είναι πλέον έτοιμοι να λήξουν την μεταξύ τους σχέση μέσω ενός διαζυγίου. Ενώ όμως είναι σαφές για την οικογένεια που έχει δημιουργηθεί, ότι «δεν θέλουμε να είμαστε άλλο μαζί σαν ζευγάρι», στα περισσότερα ανδρόγυνα δημιουργείται το εξής ερωτηματικό «και το παιδί μας; Αν εμείς χωρίσουμε πώς θα επηρεάσει αυτό το παιδί μας;». Αυτό το θέμα θα εξερευνήσουμε σήμερα.

Αρχικά, χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε πως δεν υπάρχει μόνο μία απάντηση σε αυτό το ερώτημα καθώς κάθε οικογένεια, κάθε γάμος αλλά και κάθε παιδί είναι διαφορετικό. Η αντίδραση του παιδιού λοιπόν στο διαζύγιο εξαρτάται τόσο από την ηλικία του παιδιού την χρονική στιγμή που οι γονείς παίρνουν διαζύγιο αλλά και από την ποιότητα της σχέσης των γονέων κατά τη διάρκεια του γάμου τους και μετά το διαζύγιο. Ακόμη, η αντίδραση του παιδιού στο διαζύγιο των γονέων αλλάζει με την πάροδο του χρόνου, έτσι ώστε έχουμε βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες για το παιδί.

Συνήθως αμέσως μετά το διαζύγιο για ένα διάστημα μεταξύ έξι μηνών έως και δύο ετών, τα παιδιά εμφανίζουν έντονες δυσκολίες προσαρμογής στην νέα πραγματικότητα. Μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα άγχους, φοβίες, θλίψη και διαταραχές στον ύπνο. Αν και τα περισσότερα παιδιά παραμένουν στο ίδιο σπίτι με την μητέρα, σε αυτό το χρονικό διάστημα, η ποιότητα της σχέσης μητέρας και παιδιού χειροτερεύει, καθώς το παιδί νιώθει ότι βρίσκεται στη μέση μεταξύ των δύο γονέων.  

Όταν το διαζύγιο των γονέων συμβαίνει κατά την παιδική ηλικία (ή σχολική ηλικία), δηλαδή από το 6^ο έως και το 12^ο έτος του παιδιού, είναι σύνηθες το παιδί να κατηγορεί τον εαυτό του θεωρώντας τον υπεύθυνο για τον χωρισμό των γονιών. Επίσης, υπάρχει περίπτωση το παιδί να νιώθει ότι πρέπει να επιλέξει έναν από τους δύο γονείς και να ταχθεί με το μέρος αυτού του γονέα, κάτι που το κάνει να αισθάνεται ότι η αφοσίωση του είναι μοιρασμένη στα δύο.

Ωστόσο, στους γάμους εκείνους όπου πριν το διαζύγιο υπήρχαν πολλές συγκρούσεις με έντονο θυμό και εχθρότητα μεταξύ των συζύγων, το διαζύγιο μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά για το παιδί. Καθώς μετά τον χωρισμό επέρχεται ηρεμία, οι αντιδράσεις του παιδιού είναι πολύ πιο ήπιες και το ίδιο το διαζύγιο μπορεί να νοείται ως μία θετική εξέλιξη.

Σημαντικό ρόλο στην διατήρηση της ηρεμίας του παιδιού μετά τον χωρισμό των γονέων κατέχει επίσης η προσπάθεια για διατήρηση του ίδιου βιοτικού επιπέδου με πριν (καθώς συχνά αλλάζουν οι οικονομικές συνθήκες των γονέων μετά το χωρισμό τους, η αλλαγή που μπορεί να επέλθει στο βιοτικό επίπεδο υπάρχει περίπτωση να επηρεάσει αρνητικά το παιδί). Τέλος, το πιο σημαντικό στοιχείο και το περισσότερο βοηθητικό για το παιδί είναι η διατήρηση μίας στενής και θετικής σχέσης και με τους δύο γονείς.

Οι μακροχρόνιες επιπτώσεις του διαζυγίου στα παιδιά είναι λιγότερο σαφείς. Οι περισσότερες έρευνες συμφωνούν πως περίπου 18 μήνες έως και 2 χρόνια έπειτα από το διαζύγιο, τα περισσότερα παιδιά επιστρέφουν στην ψυχολογική προσαρμογή που είχαν πριν συμβεί το διαζύγιο και τελικά μακροπρόθεσμα οι επιπτώσεις είναι μηδαμινές. Ταυτόχρονα, παρατηρείται ότι στην ενήλικη ζωή, παιδιά των οποίων οι γονείς είχαν χωρίσει τείνουν να απευθύνονται συχνότερα σε συμβούλους ψυχικής υγείας και είναι πιθανότερο να πάρουν διαζύγιο (απ΄ότι παιδιά των οποίων οι γονείς δεν είχαν χωρίσει).

 Η καλύτερη συμβουλή είναι μία : «Χωρίζουμε σαν ζευγάρι, παραμένουμε πάντα γονείς».